Jeśli dziś odwiedzisz Archiwum Darwina w Cambridge University Library (DAR 191), znajdziesz notatki na temat orangutanów zarejestrowane przez Karola Darwina, które są oznaczone jako „człowiek”, a nie „orangutany”.
Były to notatki sporządzone podczas uważnych obserwacji gatunku w miesiącach 1838 r. w oswojonych granicach Ogrodów Zoologicznych Anglii. Jedną z nich, ubrana w ludzkie ubrania i pijąca herbatę w przerwach między napadami namiętności, była Jenny. Obserwacje Darwina nad zwierzęciem ukształtowały koncepcję ewolucji, jaką znamy, i otworzyły drzwi do możliwości nowych linii rodowych ludzkości. Ale ujawnienie światu tych odkryć zajęło słynnemu ewolucjoniście ponad dwie dekady. Dlaczego?
Zdjęcie: jplenio / 977 zdjęć
W XIX wieku rysowano już podobieństwa między zwykłym człowiekiem a małpami człekokształtnymi i bonobo, ale orangutan nadal był dziwacznym gatunkiem, którego można porównywać z człowiekiem. Na początku XVII wieku holenderski lekarz Jacobus Bontius z wyspy Jawa napisał o otaczających go dzikich małpach człekokształtnych, nazywając je „Ourang Outang”, co oznacza człowieka lasu. Nazwa utknęła i została użyta w powszechnie znanej paraleli narysowanej przez francuskiego przyrodnika Jean-Baptiste Lamarcka: w swojej Philosophie Zoologique zaproponował bezpośrednią linię pochodzenia od orangutanów do ludzi(1809). Technicznie rzecz biorąc, Lamarck i wielu jemu współczesnych odnosiło się do wszystkich takich zwierząt jako „Ourang Outang” (dzięki Bontiusowi), więc chociaż jego rewelacje w rzeczywistości odnosiły się do małp człekokształtnych, skandaliczna aluzja, że człowiek wyewoluował z orangutanów, spotkała się z powszechną krytyką. Geolog Charles Lyell w swoich Zasadach geologii (1830-1833) otwarcie odrzucił tę ideę i zdyskredytował koncepcję ewolucji ze względu na jej absurdalność.
Pomarańcze wśród ludzi
Orangutany pierwotnie pochodzą tylko z wysp Sumatra i Borneo w Azji Południowo-Wschodniej. Ale w tym samym roku, w którym ukazała się książka Lyella, ogród zoologiczny w londyńskim Regent’s Park powitał swojego pierwszego żywego, oddychającego orangutana. Chociaż przeżył nie więcej niż trzy dni, w 1838 roku nastąpiła po nim jedna o imieniu Lady Jane, w skrócie Jenny; mężczyzna o imieniu Tommy; i inny później, który również miał na imię Jenny. Ostatnią z nich odwiedziła sama królowa Wiktoria i kto by tak pomyślał, gdyby regent opisał ją jako „przerażającą, boleśnie i nieprzyjemnie ludzką”.
Ale cofnijmy się trochę. Tak jak pierwsza Jenny przybyła do Londynu w 1838 roku, tak samo było z Karolem Darwinem podczas jego podróży na pokładzie statku Beagle.Jego teoria transmutacji lub ewolucji wciąż znajdowała się na początkowym etapie, aw jej rozwoju był wolny i chętny do odwiedzania zoo i eksperymentowania ze zwierzętami. Pewnego pięknego letniego popołudnia w marcu wyszedłem z Giraffe House w londyńskim zoo i zobaczyłem Jenny, orangutankę dokuczającą jej opiekunowi. W śmiałym posunięciu, które przeszło do historii jako nie tylko rewolucyjne, ale także teatralne, Darwin wspiął się do klatki z orangutanem. „Widziałem także Ourang-outang w doskonałej doskonałości: opiekun pokazał jej jabłko, ale nie chciał jej go dać, po czym rzuciła się na plecy, kopała i płakała, dokładnie jak niegrzeczne dziecko”, napisał później w list do swojej siostry Zuzanny.
Portret Jenny. Wydrukowane przez W. Clerk, Londyn, 1837.
Dla człowieka spekulującego na temat ewolucji pod każdym kątem, nawet najmniejsze podobieństwo zwierzęcia do człowieka budziło intrygę. W następnych miesiącach Darwin zaczął robić obszerne notatki, obserwując Jenny, a nawet jej kumpla Tommy’ego, rozważając kwestie pochodzenia. Czy czuła się tak samo jak człowiek? Czy rozumiała uczciwość i nieczystą grę? Czy potrafiła odróżnić dobro od zła?
Jego notatki, rozpoznane i przeanalizowane przez historyków nauki Johna van Wyhe i Kjaergaarda, ujawniły wiele powiązań między ludźmi a orangutanami. Po pierwsze, ten drugi rozumiał atrakcyjność seksu i wolał wzrok niż węch, aby zidentyfikować kobietę. Zazdrość była kolejną dominującą emocją: kiedy Jenny zirytowała się, że nie została wypuszczona z klatki, „potrząsnęła klatką i uderzyła głową w drzwi, ponieważ nie mogła się wydostać. – Zazdrosny o zwracanie uwagi na innych. Tommy, nie mniej. Darwin odkryłby, że oboje mają obsesję na punkcie luster, całują je, ocierają się o nie, robiąc do tego miny. Samoświadomość, podobnie jak u ludzi, była u orangutanów wysoka i Darwin był przekonany, że mają wspólnych przodków z ludźmi.
W 2009 roku ikoniczny obraz Charlesa Darwina przybijającego piątkę z orangutanem w klatce został uwieczniony w hollywoodzkim filmie Creation . Ale jego związek z gatunkiem wykraczał daleko poza tę chwilową ekspozycję. Miesiącami uważnie obserwował orangutany, karmił je, obserwował, wchodził z nimi w interakcje w kontrolowanym środowisku zoo. Obserwując ją codziennie, Jenny „…zakryła się dwiema chusteczkami do nosa, tak jak dziewczyna z szalem je rozłożyła – uważała, że jej własność nie odda mi ich. ale opiekun przyniósł je i dał im. szedł za mną i ugryzł mnie za to, że go zabrałem i próbowałem okraść moją kieszeń.
Po spotkaniu z orangutanką Jenny Darwin czekał prawie 21 lat, aby opublikować swoje odkrycia w swojej książce zatytułowanej Pochodzenie . Podczas gdy niektórzy przypisywali dziesięciolecia obawie przed reakcją Kościoła anglikańskiego, van Whye sugeruje, że poświęcił czas na opublikowanie czternastu prac, które stanowią podstawę skandalicznego twierdzenia, które przygotowywał.
W końcu teorie Darwina zostały zaakceptowane nawet przez karpiarzy. Do 1859 roku nawet Lyell się zmienił, uznając nie tylko istnienie ewolucji, ale określając jej całkowitą akceptację jako „iść na całość”. Oznacza to, że ludzie nie są i nigdy nie byli oddzieleni od reszty królestwa zwierząt. Zatem studiowanie ewolucji oznacza nie tylko badanie ludzi jak zwierząt, ale postrzeganie ich jako samych zwierząt.
Bibliografia
# Studia z historii i filozofii nauk biologicznych i biomedycznych
# National Geographic
# Forbes
Dodał: Chris
Żródło: www.amusingplanet.com
