Niektórzy są zafascynowani spektaklem, jaki oferują muzea figur woskowych, inni czują się nieswojo w obecności hiperrealistycznych, ale pozbawionych życia replik osobowości modelowanych w obojętnym materiale.
Najbardziej znanym muzeum figur woskowych jest niewątpliwie Muzeum Tussaud w Londynie. Niewielu wie jednak, że muzeum odwiedzane co roku przez miliony turystów ma mroczną historię.
Marie Tussaud, z domu Grosholtz. Zdjęcie: shessocool.com
Historia muzeum to historia złowrogich masek, krwawej rewolucji i jednej z odnoszących największe sukcesy kobiet biznesu XIX wieku.
Początki
Urodzona we Francji w 1761 roku, Marie Grosholtz była wychowywana przez matkę. Jej ojciec, żołnierz niemiecki, zmarł w wyniku obrażeń odniesionych podczas wojny.
Marie Grosholtz wraz z matką przeprowadziły się do Szwajcarii, gdzie ta pracowała jako gosposia u znanego lekarza Philippe’a Curtiusa. To Curtius nauczył małą Marię sztuki rzeźbienia w wosku.
Curtius pasjonował się modelarstwem woskowym, tworząc własną kolekcję rzeźbionych woskowych głów i popiersi.
Z biegiem czasu Marie udoskonaliła swój własny styl i stworzyła rzeźby wybitnych postaci tamtych czasów, takich jak historyk i filozof François Voltarie i Benjamin Franklin.
Wieść o talencie Marii szybko się rozeszła i młoda kobieta została zaproszona na dwór królewski w Wersalu. W 1780 roku została nauczycielką plastyki siostry króla Ludwika XVI, księżniczki francuskiej Elżbiety.
Skazany na śmierć przez gilotynę
W ten sposób Marie nawiązała kontakty towarzyskie z ludźmi z elity Francji, spotykając francuskich arystokratów, intelektualistów i rewolucjonistów. Później Curtius wzbudził sympatię do jakobinów, a Marie poznała Robespierre’a i innych rewolucjonistów w otoczeniu swojego wuja.
Jednak po ustanowieniu terroru jakobińskiego Marie i jej matka zostały wtrącone do więzienia, podejrzane o wspieranie monarchii. Marie została skazana na śmierć przez gilotynę i ogolono jej głowę do czasu egzekucji.
Ale dzięki interwencji Curtiusa młoda kobieta została zwolniona. Zmuszona do udowodnienia swojej lojalności wobec rewolucji, Marie została zmuszona do wykonania masek pośmiertnych straconych osobistości.
W ten sposób powstało maski pośmiertne Ludwika XVI, Marii Antoniny i Maksymiliana Robespierre’a.
Zdjęcie wykonane w magazynie Muzeum Figur Woskowych. Foto: Strażnik
Stworzone przez Marię maski, wykonane z wosku lub gliny i odlane w formach pobranych z twarzy zmarłych, były postrzegane jako symbole rewolucyjne i eksponowane na ulicach Paryża.
Komnata Horrorów
Kiedy sytuacja się uspokoiła, Marie opuściła Francję i wyruszyła w podróż po Europie, prezentując swoją kolekcję figur woskowych.
W 1795 roku wyszła za mąż za François Tussaud, a objazdowa wystawa została nazwana „Madame Tussaud”. Opuszczona przez męża w 1802 roku Marie wraz z dwoma synami osiedliła się na stałe w Londynie.
Kamerzysta filmuje dwie kobiety wykonujące figury woskowe na wystawę w Muzeum Figur Woskowych w 1928 roku. Fot. National Geographic
Tam Marie otworzyła muzeum figur woskowych, stając się bizneswoman, co było wówczas czymś niezwykłym. Muzeum i jej dzieła stały się sławne, a biznes zaczął prosperować.
Jej synowie zaangażowali się w biznes, a Marie pracowała do około 80. roku życia. Zorganizował swoje muzeum w sekcje, z których największa obejmowała osobistości historyczne i królewskie, tworząc jednocześnie tzw. „osobną salę”.
W pomieszczeniu tym znajdowały się skandaliczne eksponaty, w tym szokujące maski pośmiertne Marii Antoniny i Ludwika XVI, mumia egipska, scena egzekucji słynnych francuskich przestępców oraz replika gilotyny .
Później pomieszczenie zostało ochrzczone „Komnatą Horrorów”, a aby je odwiedzić, zwiedzający musieli kupować droższe bilety.
Marie Tussaud zmarła we śnie w 1850 roku, a firmę przejęli jej potomkowie. W lutym 1889 roku muzeum zostało sprzedane grupie biznesmenów.
Muzeum spłonęło w 1925 r., a podczas II wojny światowej zostało mocno uderzone niemiecką bombą. Zniszczono ponad 300 rzeźb, ale przetrwało kilka oryginalnych odlewów i dzieł Marie Tussaud.
Żródło: incredibilia.ro
